homo=homo≠lhbtqia

“Stonewall […] wordt alom gezien als het begin van de homobeweging.”

Het is alom bekend dat dit zo wordt gezien. Anders zou De Correspondent dit niet stellen in een stuk over de homobeweging dat Karel Smouter 29 juni op dat medium publiceerde.

Maar, hé, wat blijkt, dat stuk gaat helemaal niet over de homobeweging. Karel trapt af voor drie roze weken op De Correspondent over LHBTQIA:
“Maar ik bedoel natuurlijk dat we in de maand juli veel aandacht zullen besteden aan de vraag hoe het er nu eigenlijk voor staat met homo’s in het Westen – of, inclusiever en modieuzer geformuleerd: LHBTQIA’ers.”

Is LHBTQIA modieus voor homo? Jeetje, ik wist niet dat ik als representant van één van de lettertjes die niet de H is eigenlijk een modieuze homo ben. Zo had ik nog nooit tegen het verschil tussen genderidentiteit en seksuele oriëntatie aangekeken. Al die tijd mijn best gedaan om een modieuze trans te zijn, blijk ik het verkeerde hokje gekozen te hebben.

Meer even alle verbolgenheid over zoveel gaywashing van de LBTQIA op een stokje. Steek je niet verkeerd van wal wanneer je als serieus medium dat serieus wil schrijven over de LHBTQIA-beweging wanneer je begint met Stonewall als begin van de homobeweging? De geschiedschrijving over de rol van de zwarte en latina trans vrouwen bij Stonewall wordt niet meer betwist. Marsha P. Johnson en Sylvia Rivera zijn heldinnen van de transbeweging en zijn dat mede dankzij hun rol bij Stonewall. De vraag die bij mij rijst is wat de valse start van correspondent Karel voorspelt voor drie roze weken met aandacht voor LHBTQIA’ers.

De Correspondent is dit jaar juist dankzij correspondent Lisa Peters een puike verbeterslag aan het maken in representativiteit van mensen in de LHBTQIA-beweging die niet enkel homo zijn. Maar als je dan als voorvechter in de trans emancipatie leest dat er artikelen komen  over onder andere “transseksuelen in tv-programma’s”. Dan gaan mijn oren klapperen. Ik heb blijkbaar een allergie ontwikkeld voor dit soort gedateerde taalgebruik. En nee, niet alleen omdat ik eens een trans in een tv-programma was. Nou ja, toch een soort van, met media in contact komen heeft mij wel bijzonder media-bewust gemaakt.

Ik heb de leden van de themaredactie die De Correspondent heeft opgetuigd voor deze drie roze weken persoonlijk in hoog aanzien. Zij zullen zichzelf niet als modegril zien. Ik hoop dus van ganse trans harte dat zij Karel’s misser niet herhalen: homo≠lhbtqia. Laat de artikelen dus maar komen. Ik heb één advies voor de lieve (gast)correspondenten: check voor je die publiceer-button aanklikt even de mediawegwijzer van TNN.

 

5 gedachten over “homo=homo≠lhbtqia

  1. Ben hier zo blij mee. Ik kreeg nul op rekest toen ik hetzelfde opmerkte onder één van de artikelen. Het viel allemaal wel mee. Het was gewoon inclusief…

    Inmiddels weer een nieuw artikel (zo’n roze maand bij de Correspondent vind ik maar vermoeiend hoor…).

    https://decorrespondent.nl/4490

    Ik ben er drie commentaren geschreven. Eén over de valse inclusiviteit door consequent af te wijken van LHBT(I) en dan ook nog vooral ‘homo’ overal te gebruiken. De ander over de oproep zelf, waarom transgender en biseksuele ouders niet gevraagd worden. En de derde is een reactie op een mooie vraag of de combinatie van seksualiteit en gender-diversiteit in een letterreeks niet gevaarlijk is (het doel voorbij schiet).

    Misschien vind je het interessant. Het was leuk je te ontmoeten vorige keer. Ik heb nog geen antwoord op de TNN-mail gegeven, door drukte in mijn werk! Die komt nog!

    Groeten Edwin

    Like

  2. “Stonewall […] wordt alom gezien als het begin van de homobeweging.”

    Mensen die dat soort opmerkingen maken zijn toch niet serieus te nemen? Het is het na-wauwelen van Amerikanen die geen flauw benul hebben van geschiedenis buiten hun geboorteplaats. Als ik een begin van de moderne homobeweging zou moeten noemen, zou ik eerder aan de activiteiten van Magnus Hischfeld in Duitsland en Jacob Schorer in Nederland denken.

    Like

Plaats een reactie